"မိတ္ေဆြကို က်ဳပ္တစ္ခုအတပ္ေျပာလိုက္မယ္။ ခင္ဗ်ားမွာ ျပႆနာတစ္ခုရွိေနရမယ္"
တေန႔က ၿမိဳ႕ထဲမွအျပန္ လမ္းမွာေတြ႕ေသာ မိတ္ေဆြေဟာင္းတစ္ဦးက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို
ၾကည့္ၿပီး ေဗဒင္ဆရာအိုက္တင္အျပည့္ႏွင့္ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္အေငၚတူးတူးျဖင့္ "ဟုတ္ပါ့ကိုယ့္လူရာ။ ျပႆနာဆိုတာ တစ္ခုမေျပာနဲ႔ ျပႆနာေပါင္း
ေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ဗ်။ က်ဳပ္မွာေန႔တိုင္း ေခါင္းကိုပူေနတာပဲ" ဟုေျပာမိ၏။
ထိုမိတ္ေဆြက ေအာင္ႏိုင္သူေလသံျဖင့္ "ဒါဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ား
ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးေဆာင္းဖို႔ေတာ့လိုေနၿပီဗ်ိဳ႕" ကၽြန္ေတာ္လည္း "ေတာ္စမ္းပါကိုယ့္လူရာ။
နဂိုကမွ ေခါင္းေတြပူေနရတဲ့အထဲ ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးမေျပာနဲ႔ တစ္လံုးေတာင္ မေဆာင္းႏိုင္ပါ
ဘူးဗ်ာ။"
ထိုအခါ မိတ္ေဆြႀကီးက ေလာကတြင္အလြန္သနားဖြယ္ေကာင္းေသာ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ကို
ျမင္ေတြ႕ရသျဖင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ဟန္ ေခါင္းကိုခါယမ္းရင္း "ႏိုး ႏိုး။
တကယ့္ဦးထုပ္ကိုေျပာေနတာမဟုတ္ဘူးဗ်။ ကဲဗ်ာ ခင္ဗ်ားနားလည္ေအာင္
လင္းရေတာ့မွာေပါ့။ ေဟာဟိုက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားၾကရေအာင္။ ကၽြန္ေတာ္တိုက္ပါ့မယ္။ "
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေယာကၡမအေမြေတြရထားေသာ သူေဌးသားမက္ပံုဖမ္းထားသည့္ သူ႕အား
မယံုႏိုင္ဟန္ျဖင့္ ၾကည့္ေနရာ သူကပင္ အတင္းလက္ဆြဲေခၚသျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ
မလိုက္ခ်င္ လိုက္ခ်င္ျဖင့္ ကန္႔လန္႔ပါသြားေတာ့သည္။
"ညီေလးေရ။ ခ်ိဳက်တစ္ခြက္ ေပါ့စိမ့္တစ္ခြက္။ မုန္႔ေတြရွိတာခ်ကြာ" ထို႔ေနာက္
လက္ဖက္ရည္ခ်ိဳက်ကို တစ္ငံုေသာက္လိုက္၊ ေဆးေပါ့လိပ္တစ္႐ႈိက္ဖြာလိုက္ၿပီး သူက "ဒီလိုဗ်။
ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အမ်ားစုဟာ ျပႆနာတစ္ခုကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့အခါမွာ အျမင္ႏွစ္မ်ိဳးနဲ႔ပဲ
ဆံုးျဖတ္ေလ့ရွိတယ္ဗ်။ အေကာင္းဖက္က ေတြးၿပီးဆံုးျဖတ္တာရယ္ အဆိုးဘက္ကၾကည့္
ဆံုးျဖတ္တာရယ္ေပါ့။ ဥပမာဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားဆီက ပိုက္ဆံ
တစ္သိန္းေခ်းတယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားေခ်းသင့္. . .မ . .ေခ်း"
"ဟာဗ်ာ။ မေခ်းႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဟာနဲ႔ကိုယ္ေတာင္မနည္းေလာက္ေအာင္သံုးေနရတာ။
အိမ္က မိန္းမနဲ႔ေတာ့ ရန္တိုက္မေပးပါနဲ႔။"
" ဥပမာေလဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားကလည္း ဥပမာေလးေတာင္အေပးမခံဘူးလား "
" ကဲ ထားပါေတာ့။ ဆက္ေျပာစမ္းပါဦး။ "
" အခုခင္ဗ်ားကေျပာတယ္။ မေခ်းႏိုင္ဘူးတဲ့။ ဒါဘယ္အျမင္ကေျပာတာလဲ။ အပ်က္သေဘာက ခင္ဗ်ားစဥ္းစားလိုက္တာပဲ။
ကိုယ့္မွာလည္းသံုးရဦးမယ္၊ ျပန္မရရင္ ဆိုတဲ့ဘက္ကစဥ္းစားတာ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေငြတစ္သိန္းကို ႏွစ္ဆယ္တိုးေပးမယ္ဗ်ာ။
တစ္လပဲၾကာမယ္။ အာမခံ အေနနဲ႔ တစ္ခုခုေပးထားမယ္ ဒီလိုဆိုရင္ေကာ "
``ဟာ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေခ်းသင့္တာေပါ့``
``ကဲ ခင္ဗ်ားက အခုက်ေတာ့ အျပဳသေဘာဘက္ကစဥ္းစားလိုက္တာ။ အက်ိဳးအျမတ္ဘက္က ၾကည့္ၿပီးဆံုးျဖတ္တာ။
ဒါပဲဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သမ႐ိုးက် စဥ္းစားဆံုးျဖတ္မႈက အ႐ံႈးနဲ႔အျမတ္၊ အကာင္းနဲ႔အဆိုး၊ အျပဳနဲ႔ အပ်က္ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးဆီေလ်ာ္မႈ ဆိုတဲ့႐ႈေထာင့္ႏွစ္မ်ိဳးကေနဆံုးျဖတ္ၾကတာပဲ။`` ဟုေျပာရင္း လက္ဖက္ရည္တစ္က်ိဳက္ေမာ့ေသာက္လုိက္ျပန္သည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရေႏြးၾကမ္းတစ္အိုးထပ္မွာရင္း ``ဟုတ္ပါၿပီ။ ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးနဲ႔ ပိုက္ဆံေခ်းတာနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔တံုးဗ်။``ဟုစိတ္မရွည္စြာေမးမိသည္။
သူက အကြက္ဆိုက္သြားပံုျဖင့္ ``ဒါေပါ့ဗ်ာ။ ျပႆနာတိုင္းကေတာ့ ပိုက္ဆံေခ်းတဲ့ ကိစၥလို ေျဖရွင္းဖို႔ ဘယ္လြယ္မလဲ။
သမ႐ိုးက်ျပႆနာေတြအတြက္ကေတာ့ အခက္အခဲမရွိေပမယ့္ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးလိုအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔လုပ္ရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြက်ေတာ့
အၿမဲတမ္း ႐ႈေထာင့္ႏွစ္ခုထဲကပဲ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္လို႔မျဖစ္ဘူးဗ်။ ဒီအခါမ်ိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးစဥ္းစားနည္းကို သံုးသင့္တယ္။"
ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ပတ္နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဘတ္စ္ကားကလည္း ဒီေန႔က်မွ ၾကာေနသည္။ စားပြဲေပၚက လက္ဖက္ရည္လည္းတစ္၀က္ေလာက္က်န္ေနေသးသည္။ မိတ္ေဆြကလည္း သူ႔စကားၿပီးမွ ထမည့္ပံုေပၚသျဖင့္ " ကဲ ဆက္ရွင္းစမ္းပါဦးဗ်ာ" ဟုလမ္းေၾကာင္းေပးလိုက္ရသည္။
သူက " ဒီနည္းက ေဒါက္တာ ဒီဘိုးႏိုး ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကတီထြင္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာေျဖရွင္းနည္း တစ္ရပ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီဘိုးႏိုးက ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးကို
ျဖဴ၊ နီ၊ နက္၊ ၀ါ၊ စိမ္း၊ ျပာဆိုၿပီး အေရာင္ေျခာက္မ်ိဳးခြဲထားတယ္။ အေရာင္တစ္ခုစီက စဥ္းစားပံုနည္းလမ္းတစ္ခုစီေပါ့ဗ်ာ။ "
" အျဖဴေရာင္ဦးထုပ္စဥ္းစားနည္းက အခ်က္အလက္ေတြကိုဦးစားေပးခ်ဥ္းကပ္တယ္။ ကိုယ့္မွာ ရွိထား သိထားတဲ့ ကိန္းဂဏန္းေတြ၊
စာရင္းဇယားေတြ အဲဒီအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ေကာက္ခ်က္ခ်တယ္။ အတိတ္ကျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အခ်က္အလက္၊ အနာဂါတ္အလားအလာေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာတယ္။ စိတ္ခံစားမႈမပါဘဲ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈကိုဦးတည္တယ္။
"အနီေရာင္ဦးထုပ္က်ေတာ့ ျပႆနာကို စိတ္ခံစားမႈကိုနဲ႔ၾကည့္တယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကူးစိတ္သန္း၊ ထိုးထြင္းႏိုင္စြမ္း နဲ႔ဆံုးျဖတ္တယ္။ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈထက္ တျခားသူေတြဘယ္လို စိတ္ခံစားမႈနဲ႔တုန္႔ျပန္မလဲဆိုတာကိုေလ့လာတယ္။"
" ဦးထုပ္အနက္ေဆာင္းၿပီဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မေကာင္းတဲ့ဘက္ကအမ်ိဳးမ်ိဳး လွည့္ေတြးေတာ့တာပဲ။ သတိႀကီးစြာ ထားၿပီး ခံစစ္ဘက္ကအၿမဲတမ္းေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အလုပ္မျဖစ္မွာလဲ ဆိုတာကိုရေအာင္ေတြးတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အားနည္းခ်က္ေတြလိုက္ေထာက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေတာ့ အလုပ္စမလုပ္ခင္ အားနည္းခ်က္ေတြကိုျပင္၊ လိုအပ္တဲ့ အေရးေပၚ စီမံကိန္းေတြႀကံစည္ရတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အမ်ားစုက အလုပ္တစ္ခု လုပ္ရင္ တြက္ေရးကစက္သူေဌးဆိုသလို အေကာင္းခ်ည္းေျမာ္လင့္ တတ္က်တာမဟုတ္လား။ ဒီနည္းက ကိုယ့္ကို လာမယ့္အခက္အခဲေတြ ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေပးရာေရာက္တယ္ေလ။"
မိတ္ေဆြလည္း ေမာသြားဟန္ျဖင့္ခဏရပ္ေနလိုက္သည္။ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီး
မီးေသေနေသာေဆးေပါ့လိပ္ကို မီးၫွိရင္း " ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ခင္ဗ်ားမိန္းမ အခုအရင္အကုမၸဏီမွာလုပ္တုန္းပဲလား။" ဟုကၽြန္ေတာ့္ကိုေမးလိုက္သည္။
" မလုပ္ေတာ့ဘူးဗ်။ သူမ်ားလက္ေအာက္မွာလုပ္ရတာ မႀကီးပြားႏိုင္ဘူးတဲ့။ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး
ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဆိုင္ခန္းတစ္ခန္းရွာၿပီး အထည္ဆိုင္ေလးဖြင့္ဖို႔ ျပင္ေနတယ္။ သူ႔ၾကည့္ရတာေတာ့ တက္ၾကြေနတာပဲ။"
"ေအးဗ်ာ။ သူစိတ္ခ်မ္းသာေနရင္ေကာင္းတာေပါ့။ ဒီဘိုးႏိုးကေတာ့ ဒီလိုဟာမ်ိဳးကို အ၀ါေရာင္ဦးထုပ္ေဆာင္းတယ္လို႔ ဆိုတယ္။
အေကာင္းျမင္စဥ္းစားတဲ့ပံုမ်ိဳးေပါ့။ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ရဲ႕ ရလာဒ္၊ အက်ိဳးအျမတ္တန္ဖိုးေတြကို ရႏိုင္သမွ်စုေစာင္းရွာေဖြတယ္။
ဘာေၾကာင့္ေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုၾကည့္တယ္။ ဒီစဥ္းစားပံုက အခက္အခဲေတြနဲ႔ အနာဂါတ္ေ၀၀ါးေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔
ခြန္အားျဖစ္ေစတာေတာ့အမွန္ပဲဗ်။"
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္စီးရမည့္ ဘတ္စ္ကားတစ္စင္းဆိုက္လာသည္။ ႐ံုးဆင္းခ်ိန္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ တိုးမရေအာင္ ျပြတ္သိပ္က်ပ္ေနသည္။ မိတ္ေဆြရဲ႕ စကားလည္းမျပတ္ေသးသည့္အတြက္
"အစိမ္းေရာင္ဦးထုပ္ကေကာဘယ္လိုလဲဗ် ဆက္စမ္းပါဦး။" ဟုေမးလိုက္သည္။
"အင္း. . . အစိမ္းေရာင္ဦးထုပ္က တီထြင္ဖန္တီးတဲ့အေတြးနဲ႔ သံုးသပ္ရတာ။ ျပႆနာကို အရင္တုန္းက မသံုးဖူးတဲ့နည္းေတြ၊ တျခားျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြကို လြပ္လြပ္လပ္လပ္ စိတ္ကူးတဲ့နည္းပါပဲ။ သူ႕မွာက ေ၀ဖန္သံုးသပ္မႈ နည္းနည္းပဲပါတယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို တံု႔ျပန္တဲ့အခါမွာ စိတ္ကူးသစ္ေတြမ်ားမ်ားရေအာင္လုပ္တာေပါ့။
"ေနာက္ဆံုးဦးထုပ္ျဖစ္တဲ့ အျပာေရာင္ဦးထုပ္ကေတာ့ အႀကီးအကဲလုပ္တဲ့သူေတြ၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ ဥကၠလုပ္ရတဲ့သူေတြ အတြက္ပဲ။ သူတို႔က အခုေျပာသြားတဲ့ စဥ္းစားနည္းေတြကို ၿခံဳငံုသံုးသပ္ရတာ။ ၿပီးေတာ့မွာ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ေရွ႕ဆက္သြားရတာေပါ့။
" ဒီေတာ့ အေပၚကေပးခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံေခ်းတဲ့ဥပမာကို ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးနည္းသံုးၿပီးစဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။
ဒီကိစၥမွာ ေနာက္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ရမွာက ပိုက္ဆံေခ်းဖို႔ မေခ်းဖို႔ပဲ။
အျဖဴေရာင္နည္းနဲ႔ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အရင္တုန္းက ပိုက္ဆံေခ်းတဲ့အခါမွာ ျပန္ဆပ္ဖူးလား။ အေမ့ခံဖူးလား။ ဒီပိုက္ဆံကို ငါအ႐ႈံးခံႏိုင္လား စတာေတြကို ၾကည့္မယ္။
အနီေရာင္နည္းနဲ႔ဆိုရင္ မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ခင္မင္မႈကိုၾကည့္မယ္။ ျပန္ဆပ္မွာပါ။ ဒါမွမဟုတ္ ျပန္မဆပ္မဲ့လူ ဆိုတာ ခင္ဗ်ားစိတ္ရဲ႕ယံုၾကည္မႈနဲ႔ဆံုးျဖတ္မယ္။
အနက္ေရာင္နည္းနဲ႔ဆိုရင္ အကယ္၍ သူျပန္မဆပ္ခဲ့ရင္ ဘယ္လိုရေအာင္ျပန္ယူမလဲ။ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားမလား၊ အေပါင္ပစၥည္း ယူထားမလား။ စတာေတြကိုစဥ္းစားမယ္။
အ၀ါေရာင္နည္းနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ဗ်ာ . . ." သူ႕စကားမဆံုးေသးခင္မွာ ခါးတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ သူ႕ဂ်ီအက္စ္အမ္ဖုန္းမွ "ကိုကို ဖုန္းလာေနတယ္" ဆိုသည့္အသံ အဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚလာေလသည္။ သူလည္း ဖုန္းႏွင့္စကားေျပာရင္းမွ "အိမ္ကမိန္းမ ေစ်း၀ယ္ခိုင္းထားတာ မၿပီးေသးဘူးဗ်ိဳ႕။ အခုလွမ္းေမးေနၿပီ။ စကားေျပာလို႔ကေတာ့ေကာင္းတယ္။ ေနာက္မွ ဆက္ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ေဟာဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့လိပ္စာကတ္ဟု လွမ္းေပးကာ ပိုက္ဆံရွင္းရန္ ေကာင္တာသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ေရာက္လာသည့္ဘတ္စ္ကားေပၚ တက္လိုက္ေတာ့ ညေန ၆နာရီေတာင္ေက်ာ္သြား ပါ ၿပီေကာ။ အျပန္လမ္းတစ္ေလ်ာက္ ဘတ္စ္ကားက်ပ္က်ပ္ေပၚတြင္ကား သူ၏မဆံုးေသးေသာ ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးအေၾကာင္းကို ေတြးရင္း အိပ္ငိုက္ကာလိုက္ပါလာမိေလေတာ့သည္။
နည္ရဲေဇာ္
၂၇-၆-၂၀၁၁
တေန႔က ၿမိဳ႕ထဲမွအျပန္ လမ္းမွာေတြ႕ေသာ မိတ္ေဆြေဟာင္းတစ္ဦးက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို
ၾကည့္ၿပီး ေဗဒင္ဆရာအိုက္တင္အျပည့္ႏွင့္ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္အေငၚတူးတူးျဖင့္ "ဟုတ္ပါ့ကိုယ့္လူရာ။ ျပႆနာဆိုတာ တစ္ခုမေျပာနဲ႔ ျပႆနာေပါင္း
ေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ဗ်။ က်ဳပ္မွာေန႔တိုင္း ေခါင္းကိုပူေနတာပဲ" ဟုေျပာမိ၏။
ထိုမိတ္ေဆြက ေအာင္ႏိုင္သူေလသံျဖင့္ "ဒါဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ား
ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးေဆာင္းဖို႔ေတာ့လိုေနၿပီဗ်ိဳ႕" ကၽြန္ေတာ္လည္း "ေတာ္စမ္းပါကိုယ့္လူရာ။
နဂိုကမွ ေခါင္းေတြပူေနရတဲ့အထဲ ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးမေျပာနဲ႔ တစ္လံုးေတာင္ မေဆာင္းႏိုင္ပါ
ဘူးဗ်ာ။"
ထိုအခါ မိတ္ေဆြႀကီးက ေလာကတြင္အလြန္သနားဖြယ္ေကာင္းေသာ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ကို
ျမင္ေတြ႕ရသျဖင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ဟန္ ေခါင္းကိုခါယမ္းရင္း "ႏိုး ႏိုး။
တကယ့္ဦးထုပ္ကိုေျပာေနတာမဟုတ္ဘူးဗ်။ ကဲဗ်ာ ခင္ဗ်ားနားလည္ေအာင္
လင္းရေတာ့မွာေပါ့။ ေဟာဟိုက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားၾကရေအာင္။ ကၽြန္ေတာ္တိုက္ပါ့မယ္။ "
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေယာကၡမအေမြေတြရထားေသာ သူေဌးသားမက္ပံုဖမ္းထားသည့္ သူ႕အား
မယံုႏိုင္ဟန္ျဖင့္ ၾကည့္ေနရာ သူကပင္ အတင္းလက္ဆြဲေခၚသျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ
မလိုက္ခ်င္ လိုက္ခ်င္ျဖင့္ ကန္႔လန္႔ပါသြားေတာ့သည္။
"ညီေလးေရ။ ခ်ိဳက်တစ္ခြက္ ေပါ့စိမ့္တစ္ခြက္။ မုန္႔ေတြရွိတာခ်ကြာ" ထို႔ေနာက္
လက္ဖက္ရည္ခ်ိဳက်ကို တစ္ငံုေသာက္လိုက္၊ ေဆးေပါ့လိပ္တစ္႐ႈိက္ဖြာလိုက္ၿပီး သူက "ဒီလိုဗ်။
ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အမ်ားစုဟာ ျပႆနာတစ္ခုကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့အခါမွာ အျမင္ႏွစ္မ်ိဳးနဲ႔ပဲ
ဆံုးျဖတ္ေလ့ရွိတယ္ဗ်။ အေကာင္းဖက္က ေတြးၿပီးဆံုးျဖတ္တာရယ္ အဆိုးဘက္ကၾကည့္
ဆံုးျဖတ္တာရယ္ေပါ့။ ဥပမာဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားဆီက ပိုက္ဆံ
တစ္သိန္းေခ်းတယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားေခ်းသင့္. . .မ . .ေခ်း"
"ဟာဗ်ာ။ မေခ်းႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဟာနဲ႔ကိုယ္ေတာင္မနည္းေလာက္ေအာင္သံုးေနရတာ။
အိမ္က မိန္းမနဲ႔ေတာ့ ရန္တိုက္မေပးပါနဲ႔။"
" ဥပမာေလဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားကလည္း ဥပမာေလးေတာင္အေပးမခံဘူးလား "
" ကဲ ထားပါေတာ့။ ဆက္ေျပာစမ္းပါဦး။ "
" အခုခင္ဗ်ားကေျပာတယ္။ မေခ်းႏိုင္ဘူးတဲ့။ ဒါဘယ္အျမင္ကေျပာတာလဲ။ အပ်က္သေဘာက ခင္ဗ်ားစဥ္းစားလိုက္တာပဲ။
ကိုယ့္မွာလည္းသံုးရဦးမယ္၊ ျပန္မရရင္ ဆိုတဲ့ဘက္ကစဥ္းစားတာ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေငြတစ္သိန္းကို ႏွစ္ဆယ္တိုးေပးမယ္ဗ်ာ။
တစ္လပဲၾကာမယ္။ အာမခံ အေနနဲ႔ တစ္ခုခုေပးထားမယ္ ဒီလိုဆိုရင္ေကာ "
``ဟာ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေခ်းသင့္တာေပါ့``
``ကဲ ခင္ဗ်ားက အခုက်ေတာ့ အျပဳသေဘာဘက္ကစဥ္းစားလိုက္တာ။ အက်ိဳးအျမတ္ဘက္က ၾကည့္ၿပီးဆံုးျဖတ္တာ။
ဒါပဲဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သမ႐ိုးက် စဥ္းစားဆံုးျဖတ္မႈက အ႐ံႈးနဲ႔အျမတ္၊ အကာင္းနဲ႔အဆိုး၊ အျပဳနဲ႔ အပ်က္ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးဆီေလ်ာ္မႈ ဆိုတဲ့႐ႈေထာင့္ႏွစ္မ်ိဳးကေနဆံုးျဖတ္ၾကတာပဲ။`` ဟုေျပာရင္း လက္ဖက္ရည္တစ္က်ိဳက္ေမာ့ေသာက္လုိက္ျပန္သည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရေႏြးၾကမ္းတစ္အိုးထပ္မွာရင္း ``ဟုတ္ပါၿပီ။ ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးနဲ႔ ပိုက္ဆံေခ်းတာနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔တံုးဗ်။``ဟုစိတ္မရွည္စြာေမးမိသည္။
သူက အကြက္ဆိုက္သြားပံုျဖင့္ ``ဒါေပါ့ဗ်ာ။ ျပႆနာတိုင္းကေတာ့ ပိုက္ဆံေခ်းတဲ့ ကိစၥလို ေျဖရွင္းဖို႔ ဘယ္လြယ္မလဲ။
သမ႐ိုးက်ျပႆနာေတြအတြက္ကေတာ့ အခက္အခဲမရွိေပမယ့္ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးလိုအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔လုပ္ရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြက်ေတာ့
အၿမဲတမ္း ႐ႈေထာင့္ႏွစ္ခုထဲကပဲ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္လို႔မျဖစ္ဘူးဗ်။ ဒီအခါမ်ိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးစဥ္းစားနည္းကို သံုးသင့္တယ္။"
ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ပတ္နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဘတ္စ္ကားကလည္း ဒီေန႔က်မွ ၾကာေနသည္။ စားပြဲေပၚက လက္ဖက္ရည္လည္းတစ္၀က္ေလာက္က်န္ေနေသးသည္။ မိတ္ေဆြကလည္း သူ႔စကားၿပီးမွ ထမည့္ပံုေပၚသျဖင့္ " ကဲ ဆက္ရွင္းစမ္းပါဦးဗ်ာ" ဟုလမ္းေၾကာင္းေပးလိုက္ရသည္။
သူက " ဒီနည္းက ေဒါက္တာ ဒီဘိုးႏိုး ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကတီထြင္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာေျဖရွင္းနည္း တစ္ရပ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီဘိုးႏိုးက ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးကို
ျဖဴ၊ နီ၊ နက္၊ ၀ါ၊ စိမ္း၊ ျပာဆိုၿပီး အေရာင္ေျခာက္မ်ိဳးခြဲထားတယ္။ အေရာင္တစ္ခုစီက စဥ္းစားပံုနည္းလမ္းတစ္ခုစီေပါ့ဗ်ာ။ "
" အျဖဴေရာင္ဦးထုပ္စဥ္းစားနည္းက အခ်က္အလက္ေတြကိုဦးစားေပးခ်ဥ္းကပ္တယ္။ ကိုယ့္မွာ ရွိထား သိထားတဲ့ ကိန္းဂဏန္းေတြ၊
စာရင္းဇယားေတြ အဲဒီအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ေကာက္ခ်က္ခ်တယ္။ အတိတ္ကျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အခ်က္အလက္၊ အနာဂါတ္အလားအလာေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာတယ္။ စိတ္ခံစားမႈမပါဘဲ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈကိုဦးတည္တယ္။
"အနီေရာင္ဦးထုပ္က်ေတာ့ ျပႆနာကို စိတ္ခံစားမႈကိုနဲ႔ၾကည့္တယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကူးစိတ္သန္း၊ ထိုးထြင္းႏိုင္စြမ္း နဲ႔ဆံုးျဖတ္တယ္။ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈထက္ တျခားသူေတြဘယ္လို စိတ္ခံစားမႈနဲ႔တုန္႔ျပန္မလဲဆိုတာကိုေလ့လာတယ္။"
" ဦးထုပ္အနက္ေဆာင္းၿပီဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မေကာင္းတဲ့ဘက္ကအမ်ိဳးမ်ိဳး လွည့္ေတြးေတာ့တာပဲ။ သတိႀကီးစြာ ထားၿပီး ခံစစ္ဘက္ကအၿမဲတမ္းေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အလုပ္မျဖစ္မွာလဲ ဆိုတာကိုရေအာင္ေတြးတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အားနည္းခ်က္ေတြလိုက္ေထာက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေတာ့ အလုပ္စမလုပ္ခင္ အားနည္းခ်က္ေတြကိုျပင္၊ လိုအပ္တဲ့ အေရးေပၚ စီမံကိန္းေတြႀကံစည္ရတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အမ်ားစုက အလုပ္တစ္ခု လုပ္ရင္ တြက္ေရးကစက္သူေဌးဆိုသလို အေကာင္းခ်ည္းေျမာ္လင့္ တတ္က်တာမဟုတ္လား။ ဒီနည္းက ကိုယ့္ကို လာမယ့္အခက္အခဲေတြ ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေပးရာေရာက္တယ္ေလ။"
မိတ္ေဆြလည္း ေမာသြားဟန္ျဖင့္ခဏရပ္ေနလိုက္သည္။ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီး
မီးေသေနေသာေဆးေပါ့လိပ္ကို မီးၫွိရင္း " ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ခင္ဗ်ားမိန္းမ အခုအရင္အကုမၸဏီမွာလုပ္တုန္းပဲလား။" ဟုကၽြန္ေတာ့္ကိုေမးလိုက္သည္။
" မလုပ္ေတာ့ဘူးဗ်။ သူမ်ားလက္ေအာက္မွာလုပ္ရတာ မႀကီးပြားႏိုင္ဘူးတဲ့။ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး
ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဆိုင္ခန္းတစ္ခန္းရွာၿပီး အထည္ဆိုင္ေလးဖြင့္ဖို႔ ျပင္ေနတယ္။ သူ႔ၾကည့္ရတာေတာ့ တက္ၾကြေနတာပဲ။"
"ေအးဗ်ာ။ သူစိတ္ခ်မ္းသာေနရင္ေကာင္းတာေပါ့။ ဒီဘိုးႏိုးကေတာ့ ဒီလိုဟာမ်ိဳးကို အ၀ါေရာင္ဦးထုပ္ေဆာင္းတယ္လို႔ ဆိုတယ္။
အေကာင္းျမင္စဥ္းစားတဲ့ပံုမ်ိဳးေပါ့။ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ရဲ႕ ရလာဒ္၊ အက်ိဳးအျမတ္တန္ဖိုးေတြကို ရႏိုင္သမွ်စုေစာင္းရွာေဖြတယ္။
ဘာေၾကာင့္ေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုၾကည့္တယ္။ ဒီစဥ္းစားပံုက အခက္အခဲေတြနဲ႔ အနာဂါတ္ေ၀၀ါးေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔
ခြန္အားျဖစ္ေစတာေတာ့အမွန္ပဲဗ်။"
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္စီးရမည့္ ဘတ္စ္ကားတစ္စင္းဆိုက္လာသည္။ ႐ံုးဆင္းခ်ိန္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ တိုးမရေအာင္ ျပြတ္သိပ္က်ပ္ေနသည္။ မိတ္ေဆြရဲ႕ စကားလည္းမျပတ္ေသးသည့္အတြက္
"အစိမ္းေရာင္ဦးထုပ္ကေကာဘယ္လိုလဲဗ် ဆက္စမ္းပါဦး။" ဟုေမးလိုက္သည္။
"အင္း. . . အစိမ္းေရာင္ဦးထုပ္က တီထြင္ဖန္တီးတဲ့အေတြးနဲ႔ သံုးသပ္ရတာ။ ျပႆနာကို အရင္တုန္းက မသံုးဖူးတဲ့နည္းေတြ၊ တျခားျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြကို လြပ္လြပ္လပ္လပ္ စိတ္ကူးတဲ့နည္းပါပဲ။ သူ႕မွာက ေ၀ဖန္သံုးသပ္မႈ နည္းနည္းပဲပါတယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို တံု႔ျပန္တဲ့အခါမွာ စိတ္ကူးသစ္ေတြမ်ားမ်ားရေအာင္လုပ္တာေပါ့။
"ေနာက္ဆံုးဦးထုပ္ျဖစ္တဲ့ အျပာေရာင္ဦးထုပ္ကေတာ့ အႀကီးအကဲလုပ္တဲ့သူေတြ၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ ဥကၠလုပ္ရတဲ့သူေတြ အတြက္ပဲ။ သူတို႔က အခုေျပာသြားတဲ့ စဥ္းစားနည္းေတြကို ၿခံဳငံုသံုးသပ္ရတာ။ ၿပီးေတာ့မွာ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ေရွ႕ဆက္သြားရတာေပါ့။
" ဒီေတာ့ အေပၚကေပးခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံေခ်းတဲ့ဥပမာကို ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးနည္းသံုးၿပီးစဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။
ဒီကိစၥမွာ ေနာက္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ရမွာက ပိုက္ဆံေခ်းဖို႔ မေခ်းဖို႔ပဲ။
အျဖဴေရာင္နည္းနဲ႔ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အရင္တုန္းက ပိုက္ဆံေခ်းတဲ့အခါမွာ ျပန္ဆပ္ဖူးလား။ အေမ့ခံဖူးလား။ ဒီပိုက္ဆံကို ငါအ႐ႈံးခံႏိုင္လား စတာေတြကို ၾကည့္မယ္။
အနီေရာင္နည္းနဲ႔ဆိုရင္ မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ခင္မင္မႈကိုၾကည့္မယ္။ ျပန္ဆပ္မွာပါ။ ဒါမွမဟုတ္ ျပန္မဆပ္မဲ့လူ ဆိုတာ ခင္ဗ်ားစိတ္ရဲ႕ယံုၾကည္မႈနဲ႔ဆံုးျဖတ္မယ္။
အနက္ေရာင္နည္းနဲ႔ဆိုရင္ အကယ္၍ သူျပန္မဆပ္ခဲ့ရင္ ဘယ္လိုရေအာင္ျပန္ယူမလဲ။ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားမလား၊ အေပါင္ပစၥည္း ယူထားမလား။ စတာေတြကိုစဥ္းစားမယ္။
အ၀ါေရာင္နည္းနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ဗ်ာ . . ." သူ႕စကားမဆံုးေသးခင္မွာ ခါးတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ သူ႕ဂ်ီအက္စ္အမ္ဖုန္းမွ "ကိုကို ဖုန္းလာေနတယ္" ဆိုသည့္အသံ အဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚလာေလသည္။ သူလည္း ဖုန္းႏွင့္စကားေျပာရင္းမွ "အိမ္ကမိန္းမ ေစ်း၀ယ္ခိုင္းထားတာ မၿပီးေသးဘူးဗ်ိဳ႕။ အခုလွမ္းေမးေနၿပီ။ စကားေျပာလို႔ကေတာ့ေကာင္းတယ္။ ေနာက္မွ ဆက္ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ေဟာဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့လိပ္စာကတ္ဟု လွမ္းေပးကာ ပိုက္ဆံရွင္းရန္ ေကာင္တာသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ေရာက္လာသည့္ဘတ္စ္ကားေပၚ တက္လိုက္ေတာ့ ညေန ၆နာရီေတာင္ေက်ာ္သြား ပါ ၿပီေကာ။ အျပန္လမ္းတစ္ေလ်ာက္ ဘတ္စ္ကားက်ပ္က်ပ္ေပၚတြင္ကား သူ၏မဆံုးေသးေသာ ဦးထုပ္ေျခာက္လံုးအေၾကာင္းကို ေတြးရင္း အိပ္ငိုက္ကာလိုက္ပါလာမိေလေတာ့သည္။
နည္ရဲေဇာ္
၂၇-၆-၂၀၁၁
